เสื้อตัวโปรด
ดุลกีพือลีมีพี่น้องหกคน เป็นลูกคนที่สาม และเป็นลูกชายคนเดียว เขาเป็นครูสอนศาสนาในโรงเรียนตาดีกา ดุลกีพือลีเสียชีวิตเมื่ออายุ 35 ปี
วันนั้น แม่ไปกรีดยาง ดุลกีพือลีนอนอยู่บ้าน มีคนมาชวนเขาไปละหมาดฮายัต ช่วงเย็นที่บ้านเปิดดูข่าว รู้ว่ามีเหตุการณ์ที่ตากใบ ทุ่มกว่าแล้ว ลูกยังไม่กลับบ้าน คนในหมู่บ้านพูดว่า ลูกก็ไปด้วย พ่อของดุลกีกับคนในหมู่บ้านจึงเหมารถไปที่ค่ายอิงคยุทธ ไปถึงค่าย ทหารไม่ให้เข้า วันรุ่งขึ้นไปอีก ไปดูรายชื่อผู้เสียชีวิตก็ไม่มีชื่อลูก รายชื่อผู้ถูกจับกุมก็ไม่มี ตอนนั้นทางบ้านไปหาหมอดู หมอดูบอกว่าเสียชีวิตแล้ว แม่ไม่อยากพูดกับใคร ไม่อยากออกไปไหน อยู่แต่ในบ้าน จนวันที่ผู้ที่ถูกควบคุมตัวกลับมา แม่ถามว่าเจอดุลกีพือลีมั้ย เพื่อนลูกบอกว่าเจอตอนละหมาดอัสรี หลังจากนั้นก็ไม่เจออีกเลย ทางบ้านถึงรู้ว่าลูกชายไปที่ตากใบด้วย เราแน่ใจว่าลูกเสียชีวิตแล้ว เลยทำบุญตามพีธีทางศาสนา ตอนนั้นไม่มีใครมาเยี่ยม ไม่มีใครมาถามเรื่องลูกชายที่หายไป หลังจากนั้น ศอ.บต. มีหนังสือให้ไปที่ยะลา ผ่านไปเป็นปี มีกระเช้าจากทางการมาเยี่ยมที่บ้าน นับเป็นครั้งแรกที่ทางการเข้ามาสอบถาม แต่ก็ยังไม่รู้ว่าลูกชายหายไปไหน – แม่
ข้าวเกรียบปลา
มะรอยิงมีลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวสามคน เขาเป็นเจ้าของธุรกิจขายข้าวเกรียบปลาเล็ก ๆมะรอยิงเสียชีวิตตอนอายุ 40 ปี ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่ลูกชายคนโตถูกควบคุมตัว
วันเกิดเหตุ คนในหมู่บ้านชวนไปเปิดบวชที่ตากใบ เขาออกไปพร้อมลูกชาย ประมาณช่วงเย็นใกล้เปิดบวช หลานมาบอกให้ดูข่าวโทรทัศน์เพราะมีข่าวยิงกันที่ตากใบ วันนั้น เขาและลูกชายไม่ได้กลับบ้าน ก๊ะรู้มาว่า พวกเขาอยู่ที่ค่ายอิงคยุทธ วันรุ่งขึ้นเรากับญาติไปที่ค่าย เราดูแฟ้มรูปผู้เสียชีวิต ไม่มีชื่อของเขา แต่ญาติสงสัยรูปหมายเลข 2 จึงขอเจ้าหน้าที่ดูศพ ปรากฏว่าใช่เขา ส่วนลูกชายที่ถูกคุมขังที่ค่ายอิงคยุทธไม่ทราบว่า พ่อเสียชีวิตแล้ว เหตุการณ์ผ่านไปสามวัน เราถึงได้นำศพของเขากลับมาฝังที่กูโบร์บ้านตือลาฆอปาลัส ตอนนั้นลำบากมาก ไม่มีผู้นำครอบครัว ธุรกิจข้าวเกรียบปลาก็ขาดทุน แต่เราก็พยายามรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ ทำวิสาหกิจชุมชนข้าวเกรียบปลาอัล ฟาลัสเพื่อดูแลครอบครัวต่อไป – ภรรยา
เงินหนึ่งร้อยบาท
ธนบัตรใบละหนึ่งร้อยบาทคือข้าวของที่ครอบครัวเก็บได้จากกางเกงที่อิมรอนใส่วันเสียชีวิต
.
